Definitie Izgoni - Ce inseamna si explicatie

Varianta definitie 1: Izgoni, izgonesc, verb IV.
Tranzitiv A sili pe cineva sa plece; a da afara; a alunga, a goni. – Din limba slava (veche) Izgoniti.

Varianta definitie 2: Izgoni verb
1. a alunga, a departa, a goni, a indeparta, (rar) a prigoni, a razmeri, a surghiuni, (invechit si popular) a oropsi, (popular) a zgorni, (invechit si reg.) a intiri, a mana, a taia, (regional) a tintiri, a zgoni, (Transilvania si Banat) a dudui, a gorgoni, (Transilvania) a pafuga, (prin Transilvania) a poteri, (prin Olt. si Banat) a spranji, (Transilvania si Maram.) a tipa, (Ban. si Transilvania) a zogorni, (invechit) a lepada, a raschira, (familiar) a matrasi, (familiar figurativ) a matura. (L-a - din casa lui.)
2. verifica cuvantul: respinge.
3. verifica cuvantul: surghiuni.

Varianta definitie 3: Izgoni verb, indicativ prezent 1 singular si 3 plural izgonesc, imperfect 3 singular izgonea; conjunctie: prezent 3 singular si plural izgoneasca

Varianta definitie 4: A izgoni -esc tranzitiv (fiinte) A forta sa plece (in alta parte); a da afara; a alunga; a goni; a fugari. /<sl. izgoniti

Varianta definitie 5: Izgoni (izgonesc, izgonit), verb –
1. A alunga, a goni. –
2. A speria, a sili pe cineva sa plece, a surghiuni. – Mr. azgunescu, azgunire.
Sl. izgoniti (Miklosich, Slaw.
Elem., 23; Tiktin; Conev 99), conform bulgara izgonjam, limba sarba: izgoniti „a vina”. – Derivat izgon, substantiv neutru (detasament), cuvant invechit, deverbal; izgoana, substantiv feminin (surghiun), cuvant invechit; izgonitor, adjectiv (care surghiuneste); izgnanie, substantiv feminin (invechit, surghiun), din limba slava (veche) izgnije. – Din rom. provine mag. izgana (Edelspacher 15). conform goni.